Ik was vier weken geleden uitgenodigd spreker op een tandheelkundig congres in Garmisch-Partenkirchen. De lezingen vonden plaats op de Zugspitze, met 3000 meter het hoogste punt in Duitsland. Iedere ochtend gingen de sprekers en deelnemers met de kabelbaan naar bergspits, want daar kun je niet met een auto komen. Mijn lezing ging over de vraag of we het potentieel van de digitalisering van de tandtechniek wel volledig benut hebben. De conclusie was dat het potentieel van de digitalisering nog lang niet is benut en dat dit alsnog in de toekomst moet gebeuren.
Dertig jaar geleden was het maken van een kroon van A tot Z analoog handwerk. Tandtechnici verdienden goud geld aan kronen die toen 350-500 euro per stuk kosten. Ik weet nog goed dat in Duitsland veel tandtechnici in een Porsche 911 reden. Het met de hand aanbrengen van porselein was een soort kunst en tandtechnici die dat goed konden, stonden in hoog aanzien.
Ik heb zelf, dertig jaar geleden, aan de wieg gestaan van de digitalisering van de tandheelkunde. Al het analoge handwerk moest volgens mij voortaan digitaal, namelijk beter voorspelbaar en alles onder controle. Nu het allemaal digitaal is, kan iedereen die het geld ervoor heeft een digitale scanner, software en een freesbankje kopen en kronen uit een stuk massief materiaal frezen. Hierdoor is de concurrentie verhevigd en blijft er voor de tandtechnici minder marge over. De kwaliteit van deze digitale kronen is niet slecht, maar de esthetiek van analoge kronen wordt bij lange na niet bereikt. Gerenommeerde tandtechnici grijpen daarom vaak terug naar een analoge manier van werken.
Wat er fout gegaan is, is dat er bij de overgang naar digitaal, genoegen werd genomen met een wat mindere kwaliteit. Mijn mening was dat digitalisering ook kon, zonder concessies te doen aan de kwaliteit. Dus geen kronen uit een stuk massief materiaal, maar net als bij een analoge kroon: een sterke onderbouw en daaroverheen een laag porselein. De tandtechnicus moet met de juiste software en materialen een kroon kunnen ontwerpen die er precies zo uit ziet als een echte tand. Op deze manier wordt de tandtechnicus uitgedaagd om ook op een digitale manier zo dicht mogelijk de natuurlijke esthetiek van de bestaande tanden van de patiënt te benaderen.
Met deze gepatenteerde technologie werden bij Cyrtina in Zwaag in zeven jaar tijd langs digitale weg 50.000 prachtige kronen voor Nederlandse tandartsen geproduceerd, maar vaak werd de voorkeur gegeven aan de goedkopere digitale kronen uit een massief materiaal. De enigen die het potentieel van de Cyrtina manier van gelaagde kronenproductie zagen zitten, waren de Chinese eigenaren van het allergrootste tandtechnische laboratorium van China in Shanghai. Zij kochten in 2019 de licenties van onze software en materialen en produceren deze kronen nu zelf.
De les die ik hieruit trek is, dat de beste digitale technologie weinig kans maakt als het digitaal ook sneller en goedkoper kan, ook als het kwaliteitsniveau lager ligt.